....adsız yitik....

el verdi yitiklik...bir içimlik... bir nefeslikti... en sıcak zamanında bile mevsimlerin,buz gibi olan ellerimin arasındaydı tüm nefretim... adı yoktu gecelerin hikayemde... sabahlardan sonra çöken o gece bendim... bir yokoluş dansı derinlerde.... ince bir melodi dilimde... bir yitiklik zihnimde... sen gibi... adın gibi... el verdi yitiklik... varlığının veda etmesi gibi... el verdin sen... bir gün geri alacağını bilmezmiş gibi dokundum ben.... dedim ya el verdi bi kere yitiklik... çıkmaz sokaklara çıkan dönemeçlerden aldım ilhamımı... iki cümleydin sen. varlığın sadece iki özne bir yüklem... biri sen,diğeri senden öte ben... bir de yüklem:el verdi yitiklik...